Bulge Muharebesi: Amerikan Cesareti Hitler’in Son Hendek Saldırısını Nasıl Durdurdu?
14 Aralık 1944’te, Belçika-Almanya sınır kasabası Bastogne’da konuşlanmış Amerikan askerileri neşeli bir tatil havasındaydı. Hollywood yıldızı Marlene Dietrich, USO turnesinde şehre yeni gelen taze yüzlü askerler ve çok ihtiyaç duyulan Ar-Ge çalışmaları için savaştan yıpranmış piyadeler için şarkılar seslendiriyordu.
Normandiya’daki D Günü işgalinden altı ay sonraydı ve Müttefiklerin kutlamak için nedenleri vardı. Amerikalılar ve İngilizler Nazileri Fransa’dan kovmuştu ve Rus ordusu hızla Doğu’dan yaklaşıyordu. Alman tehdidinin teslim olması ufukta görünüyordu.
Ancak Adolf Hitler bunu böyle görmüyordu. Valkyrie Operasyonu komplocularının başarısız suikast girişiminin ardından paranoyak ve tedirgin olan Nazi lideri, Almanya’nın Batı’daki Müttefiklerin kalbine saldırmak için son bir şansı olduğuna inanıyordu. Hitler, komutanlarına, Ardenler olarak bilinen yoğun ormanlık bölgedeki Müttefik hattındaki stratejik bir zayıf noktaya karşı topyekün bir saldırıya hazırlanmalarını emretti.
Hitler’in son hamlesi, Amerikan askeri tarihindeki en büyük kara savaşıyla sonuçlanacak ve her iki tarafta da on binlerce kişinin hayatına mal olacaktı. Ancak Bulge Muharebesi olarak bilinen bir ay süren mücadelede Amerikalılar, soğuk kış koşullarında Nazilerin kaderini sonsuza dek belirlemek için cesaretlerini kanıtladılar.
Nazi Cephesi Bulge Muharebesine Adını Veriyor
Bulge Muharebesi, Nazilerin kod adını verdiği devasa Alman saldırısına Müttefiklerin verdiği isimdir. Rhein am’ı izle veya “Ren Nehri’ni İzle”. Bulge Muharebesi’nde 1 milyondan fazla Müttefik ve Alman askeri savaştı; bu lakap, Hitler’in sürpriz saldırısı sırasında Nazi tankları ve piyadelerinin bölgeyi geçici olarak ele geçirmesinden sonra Müttefik hattında oluşan batıya doğru çıkıntıdan kaynaklanıyor.
İkinci Dünya Savaşı tarihçisi ve Bulge Muharebesi hakkında sekiz kitabın yazarı Martin King, Müttefiklerin gerçekten de Alman saldırısına hazırlıksız olduğunu söylüyor. Ardennes bölgesi, Amerikan askerileri tarafından “balayı bölgesi” olarak biliniyordu; bu bölge, yeni gelenlerin savaş çabalarına daha kolay katılabileceği ve savaş yorgunu gazilerin iyileşip savaş için yeniden hazırlanabileceği Müttefik cephe hattının uzak bir bölgesiydi.
King, “Aralık 1944’te Ardennes’te 89 millik bir cepheyi kapsayan yalnızca dört Amerikan tümeni vardı” diyor. “Tümenlerden ikisi öfkeyle tek bir atış bile yapmamıştı ve ikisi zorlu Hürtgen Ormanı Muharebesi’nin ardından toparlanmaya çalışıyordu.”
Müttefik komutanlar, İngiliz ULTRA şifre kırıcılardan gelen, çok sayıda Alman askeri ve ekipmanının Rusya ile olan savaştan çekilip Batı cephesinde toplandığı yönündeki istihbaratı yalanladı. Kısa süre sonra yanlış olduğu kanıtlanan varsayım, Nazilerin yalnızca Müttefiklerin Almanya’ya saldırması için savunmalarını güçlendirdikleriydi. Hiç kimse, Hitler’in, iki cephede aylarca süren yoğun çatışmalar nedeniyle zaten büyük bir kısmı yok olmuş bir Alman ordusuna karşı saldırı girişiminde bulunma küstahlığını gösterebileceğini düşünmemişti.
Hitler’in planı, Ardenler’deki zayıf halka üzerinden güç sağlamak ve ardından kuzeydoğuya giderek Belçika’nın liman kenti Anvers’i almaktı. Antwerp olmasaydı Müttefikler Berlin’e doğru son hamleleri için ikmal yapmakta zorluk çekerlerdi. Bu stratejik konumu güvence altına aldığında Hitler, Müttefiklerle anlaşmaya varabileceğine ve koşulsuz teslim olmaktan kaçınabileceğine, böylece Doğu’da Rusya ile savaşa devam edebileceğine inanıyordu.
Hitler, Müttefikleri Yenmek İçin Soğuğa Güveniyordu
Ayrıca Hitler, kışın Ardennes’e saldırarak, kötü hava koşullarının Müttefik hava desteğini zayıflatacağına dair bahse girdi. Ardenler’in Aralık ayında sisle kaplanması, bombardıman uçaklarının ve ikmal uçaklarının hedeflerini vurmasını imkansız hale getiriyor.
Ve böylece 16 Aralık sabahı, dağlık Ardennes Ormanı’nı kalın bir sis kaplarken, 200.000 adam ve 1.000 tanktan oluşan bir Alman savaş kuvveti, hiçbir şeyden haberi olmayan Müttefiklere topyekun bir saldırı başlattı. King’in düzinelerce Bulge Muharebesi gazisi ile yaptığı röportajlarda, bezelye çorbası sisi boyunca ilerleyen ürkütücü kırmızı ve mor ışıkların ardından “meemie çığlık atan” Nebelwerfer roketlerinin tüyler ürpertici sesi ve her yönde dünyayı sarsan patlamalar anlatılıyor.
106. Tümenin iki alayı, Alman piyadeleri tarafından hızla kuşatıldı ve bu, II. Dünya Savaşı’nda Müttefik birliklerinin en büyük sahada teslim olmasına yol açtı. 422. ve 423. alaylarda 6.800’den fazla Amerikan askeri esir alındı. Başka bir yerde, Belçika’nın Malmedy kasabası yakınlarında, savaşın en büyük toplu infazında 84 Amerikalı mahkum Alman Waffen SS tarafından öldürüldü.
İlk bombardımandan sadece 24 saat sonra, Alman tankları Ardennes bölgesinin zayıf bir şekilde savunulan merkezini yarıp batıya, Meuse Nehri’ne doğru yuvarlanarak, Müttefik hattında savaşa kendine özgü adını veren kötü şöhretli çıkıntıyı yarattı. Hava durumunu ve istihbarat bozulmalarını kendi avantajlarına kullanan Nazi saldırısı işe yarıyor gibi görünüyordu.
Ancak Hitler, sayıca az olan Amerikalıların geri çekilip Alman tanklarının Anvers’e kadar ilerlemesine izin vereceğini sanıyorsa yanılıyordu. Nazi sürpriz saldırısının ilk kafa karışıklığı ve kaosundan sonra, Amerikan askerleri yeniden bir araya geldi ve takviye gelene kadar Alman ilerleyişini durdurmak için eski moda ustalığa güvendiler.
Amerikan Askerlerinin Doğaçlama Kapasitesi Günü Kurtarmak
King, “Hem Amerikalı hem de Alman gazilerle konuştuğunuzda, bu iki ordunun yöntem ve metodolojileri açısından ne kadar farklı olduğunu fark ediyorsunuz” diyor. “Amerikalıların doğaçlama yapma, anında düşünme ve takım düzeyine kadar özerk bir şekilde hareket etme konusunda inanılmaz bir kapasitesi vardı. Almanlar yazılı emir olmadan alay seviyesinin altında faaliyet gösteremezdi.”
Normandiya’da ve Market Garden Operasyonu sırasında zaten bir kahraman olan 82. Hava İndirme’den General James Gavin, Belçika’nın stratejik kasabası St. Vith’in savunmasında bir kez daha parladı. Jeepine atladı, düşmanın mevzilerini gözetledi ve araziyi kendi avantajlarına kullanarak Nazileri avlamak için adamlarını ekiplere ayırdı.
“Roosevelt’in SS’si” lakaplı Fighting 30th, Alman ordusunun Kuzey’deki ilerleyişini durdurmak için benzer gerilla taktiklerini kullandı.
King, “Fighting 30th mühendisleri olağanüstüydü; her şeyi havaya uçurdular” diyor. “Amblève Nehri’ni geçen üç köprüden dolayı Trois-Ponts adında bir kasaba var. Mühendisler oraya geldikten sonra olmaz.”
Albert Tarbell, 82. Hava İndirme Birliği’nde safkan bir Mohawk’tı ve dizlerinize kadar kardayken ve ormanlarda düşmanı avlarken, “sahip olabileceğiniz en iyi izci” diyor King. Nazi komutanları, askerlerinin “Kızılderililerden” ateş aldıklarına yemin ederken halüsinasyon gördüklerini sanıyordu.
Teslim olmak? ‘Fındık!’
Ancak Bulge Muharebesi’nin belki de en ünlü direnişi, 101’inci Hava İndirme’nin beş uzun gün boyunca Nazi piyadeleri tarafından sıkıştırıldığı ve kuşatıldığı Bastogne’da yaşandı. Amerikalılar Bastogne çevresinde geniş bir alana hendekler kazdılar ve sıcak tutacak giysiler ve erzak konusunda yerel halktan yardım aldılar.
Sıcaklıklar -20°C’ye (-4°F) düştü ve hipotermiden ölmeyen askerler donma ve siper ayaklarından dolayı sakat kaldı. Sağlık görevlilerinin malzemeleri tükenince, hayat kurtaran amputasyonların tek anestezi yöntemi olarak mutfak bıçakları ve konyak kullanılarak yapılması gerekti.
Amerikalılar için işler en kötü göründüğünde, Nazi saha komutanı resmi bir teslim olma çağrısı yaptı. 101’inci Hava İndirme’den General Anthony McAuliffe, savaş tarihindeki en meşhur sert itirazlardan biriyle yanıt verdi: “Çılgın!”
(King, bu çok anlatılan hikayenin daha fazlası olduğunu söylüyor. McAuliffe’nin içgüdüsel tepkisi aslında Nazi’nin taleplerine “Çılgın!” diye bağırmak olsa da, daha geleneksel yaklaşımı denedi. West Point mezunu olduğundan iki sayfalık bir belge yazdırdı. Alman komutana verilen yanıt. McAuliffe’nin istihbarat şefi resmi mektubu tekrar okuduğunda, McAuliffe’nin ilk yanıtını daha çok beğendiğini söyledi. Bu yüzden onu bir kenara attılar ve “Çılgın!” ile devam ettiler.)
101’inci hava indirme alayı, gökyüzünün açılmasına ve Müttefik bombardıman uçaklarından ilk ikmal malzemesinin gelmesine kadar yeterince uzun süre dayandı. Birkaç gün içinde General George Patton, 350.000 kişilik ordusunu Kuzey’e çevirdi ve kuşatma altındaki 101. Hava İndirme birliklerini kurtarmak ve Bulge Muharebesi’nin gidişatını değiştirmek için Alman kanadını deldi.
13 Ocak 1945’e gelindiğinde Müttefikler Alman saldırısını tamamen püskürttüler ve Batı cephesindeki çıkıntıyı düzelttiler. Ancak Müttefik kuvvetler, özellikle de Amerikalılar, Bulge Muharebesi’ndeki zaferin bedelini ağır ödediler. Toplamda 19.000 ABD askeri öldü, 47.500’ü yaralandı (çoğu acımasız koşullar nedeniyle) ve 23.000’den fazlası kayboldu.
Hitler’in talihsiz son kumarının sonucu olarak 100.000’den fazla Alman askerinin operasyon sırasında öldürüldüğü, yaralandığı veya kaybolduğu tahmin ediliyor.
